1990’ların ikinci yarısında hayatımıza giren Deftones, aradan geçen 30 yıla rağmen günümüzün en önemli gruplarından biri. Bunu borçlu oldukları muhteşem bir diskografiye sahipler. O diskografide 1997’de çıkan “Around the Fur” ve 2000’de çıkan “White Pony” çok özel yerlerde duruyorlar. Deftones, her ne kadar harika bir grup olsa da bu iki albümün gölgesinden çıkamadılar. Kendi belirledikleri çıta, onların işini zorlaştırıyordu. Lakin özgüvenleri çok yüksekti. En iyi albümlerini yapacaklarını düşündükleri bir dönemde stüdyoya girme kararı aldılar. Bu kararın sonucunda ortaya çıkan “Saturday Night Wrist”, Deftones’un tekil dinlenme olarak bugüne kadar en az dinlenmiş stüdyo albümü. Böylesi bir özgüvenle yapılan albümün başarıya ulaşamamasında farklı sebepler vardı.
Sancı
Deftones’un kurucusu ve şarkıların mimarı Chino Moreno için 2000’lerin ortası hiç iyi geçmiyordu. Uyuşturucu bağımlılığı çok ciddi bir hal almış, provaları kaçırıp konserlerde sorunlu performanslar göstermeye başlamıştı. Bunun üzerine bir de eşinden gelen boşanma davası ünlü müzisyeni köşeye sıkıştırmıştı. Buradan kaçabilmek için yaptığı şeyse daha fazla uyuşturucu ve riskli kararlar almaktan çekinmediği bir albümdü. O güne kadar Deftones’un tüm albümlerinin prodüktörü olarak görev yapan Terry Date gitmiş, yerini Bob Ezrin almıştı. Ancak Bob Ezrin’e gelene kadar da kaos bitmemişti. Başlangıçta Failure'dan Ken Andrews ve The Cars'tan Ric Ocasek ile çalışmayı düşünen grup, uyuşmazlıklar sonucunda bu kararından geri döndü. Bunun ardından bir hafta boyunca Dan the Automator ile çalıştılar. Deftones gitaristi Stephen Carpenter’a göre, Dan ile çalışmak Deftones’un sound’unda kırılma yarattı. Çok daha teknik ve math metal yapan bir grup gibi tınladıklarını düşünen Carpenter, ilerleyen yıllarda Animals as Leaders gibi isimlerin bu çizgiyi takip ettiklerini de belirtmişti. Abe Cunningham ve Chino Moreno, bu işin böyle ilermeyeceğini bildikleri için Bob Ezrin’in kapısını çaldılar.
Bob Ezrin, Deep Purple, Aerosmith, Kiss, Alice Cooper ve Pink Floyd gibi efsanelerle çalışmış çok klasik bir isimdi. Çok önemli bir isim olsa da Deftones ile pek uyuştuğunu söylemek mümkün değildi. Gitarlardaki keskin sound sabit dursa da albümün geri kalanında bi’ kafa karışıklığı vardı. Bunun yanı sıra 1.5 yıla yayılan kayıt süresinde tam 5 farklı stüdyo kullanılmıştı. Kayıtlara başladıklarındaki fazla özgüven, yavaş yavaş yıkılıyordu. Grubun ‘Cherry Waves,’ ‘Behave’, ‘Xerces’ gibi kült şarkıları da bu durumu tersine pek çeviremiyordu.
Özgüven fazlalığı ve hayal kırıklığı
Bu albümdeki şarkılar, bir nevi Chino Moreno’nun itiraf günlüğü gibiydi. Uyuşturucu, seks, alkol bağımlılığının getirdiği iletişim kopukluğu, Chino Moreno’nun temel derdiydi. Ki bu durum grup içi iletişime de zarar veriyordu. Grup elemanlarının dağılma noktasına gelişini açılış şarkısı olan ‘Hole in the Earth’te anlatan Moreno, bir şekilde gemiyi karaya ulaştırma amacındaydı. Albümün adını da böyle bir sebeple “Saturday Night Wrist” koydu. Albümün adı, sarhoş bir kişinin kolunun üzerinde uyuyakaldığında oluşan sinir hasarına bir göndermeydi. "Cumartesi geceleri yalnızken ve tek en iyi arkadaşın titreyen bileğin olduğunda anlıyorsun bazı şeyler" ifadesini kullanarak deneyimini açıklamıştı.
O güne kadar çıkan tüm Deftones albümleri hem yıl sonu listelerinde hem de satış rakamlarında çok iyi yerlerde olurken “Saturday Night Wrist”, ortalama bir grup kadar ilerlemişti. İlerlyen yıllarda bu durumu “Her şeyi çok güzel yapmak için her şeye sahiptik ancak kendimize o kadar çok güveniyorduk ki gözümüzün önündekileri kaçırdık” diyerek hatırlayan Chino Moreno, fazla özgüvenin getirdiği hayal kırıklığını özetliyordu.
Puan: 6.5/10
Tür: Alternatif metal
Yayın: 2006
Süre: 51 dakika
Label: Maverick Records
